ده سالی که در شیراز بودم، خیلی هم به نویسندگی علاقه داشتم، لذا از هر سوژه ای استفاده کرده، می نوشتم و به روزنامه های شیراز می دادم. گاهی هم می فرستادم تهران.  یک روزنامه ای در تهران بود به نام « ندای حق». گاهی می فرستادم برای روزنامۀ دیگری که در شیراز بود به نام « پارس». این مقالات بیشتر، جنبۀ اجتماعی و اخلاقی و دینی داشت و انتظار داشتم چاپ بشود. زمانی که چاپ می شد خیلی خوشحال می شدم. گاهی شاعری می کردم، شـــــعرمی گفتم، ولی نمی نوشتم. بعدا شروع کردم  به نوشتن و یادداشت کردن. در شیراز شعری که در مرثیۀ سید نــــورالدین گفتم هنوز که هنوز است در ذهنم مانده است.

     آیت الله بهشتی، ماه رمضان سال 1352 در یکی از مساجد تهران، واقع در آریاشهر( صادقیۀ کنونی) اقامۀ نماز جماعت و منبر داشته اند. آقای شمس فراهانی ـ از ناشرین مطرح تهران ـ در جلسۀ  افطار، پیشنهاد ترجمۀ جلد دوم « تفسیر مجمع البیان» را با ایشان در میان می گذارد. بهتر است به دلیل نکات درس آموزی که در این مورد وجود دارد، ادامۀ ماجرا را از زبان خود آیت الله بهشتی در پانزدهمین جلسۀ مصاحبه با رادیو فرهنگ در سال 1382 بشنویم.  

ماه رمضان 1352 در یکی از مساجد تهران در آریا شهر(صادقیۀ کنونی) هم نماز می خواندم  هم منبر می رفتم. آقای شمس فراهانی که از ناشرین تهران است، با میزبان ما دوست بود. یک شب افطار دعوت شده بود و آمده بود آن جا و من و ایشان یکدیگر را نمی شناختیم، البته او مرا از دور می شناخت. وقتی آمد گفت: به به چقدر خوب شد که من شما را دیدم! من دارم این تفسیر مجمع البیان را ترجمه و چاپ می کنم و به هر کدام از  مؤلفین یک جلد داده ام ترجمه کنند. سه هزار تومان هم برای ترجمه می دهم. جلد اول را آقای نوری همدانی ـ از مراجع کنونی ـ و آقای مفتح مشترکا ترجمه کرده اند و من در دو جلد چاپ کرده ام. جلد دوم را هم شما ترجمه کنید.  به ایشان گفتم: من حرفی ندارم، برایت ترجمه می کنـم و من سریع هستم در ترجمه، فکر نکن اگر گفتم ترجمه می کنم یک سال طول می کشد، خیر، من یکی دو ماه دیگر تحویلت می دهم! ولی شرط دارد؛ شرطش این است که من خیلی آرزو دارم بروم زیارت بیت الله، ولی پول ندارم، شــما با من عهد کنید که این پول را به من ندهید، بلکه بدهید به یکی از این کاروان های تهران. گفت: من این کــــــــــار رامی کنم و شما هم حتما ترجمه کنید. گفتم: بسیار خوب و خیلی خوشحال شدم. اما حقیقت ایـن بود که یکی دو روز قبلش، شب نشسته بودم این دعا را می خواندم: « وارزقنی حج بیتک الحرام فی عامی هذا و فی کل عام » . این را کـــــه خواندم یک دفعه به خدای متعال عرض کردم: خدایا من از بچگی هر چه یادم هست همیشه این دعا را خواندم و هـــی گفتم: خدایا امسال و هر سال زیارت خانۀ خودت را نصیبم کن، و تو یک بارش را هم ندادی! چرا باید این طور باشـد؟! ما این همه بخواهیم و هیچ وقت هم انجام نگیرد؟! واقعا این را با دل شکسته ای گفتم!  همان شب خواب دیدم کــــــه چمدانم را بسته ام و دست گرفته ام و دارم می روم برای زیارت بیت الله! بعد که بیدار شدم اهمیتی به این خواب ندادم و گفتم: این لابد عکس العمل آن حرف هایی است که در بیداری زدم. و دو روز بعد آقای فراهانی آمد و این صحبــت مطرح شد و فهمیدم که این خواب درست بوده است     ! من هم همان تتمۀ ماه رمضان و چند روز بعد از آن، یعنی یک ماهه، جلد دوم را ترجمه کردم و گذاشتم در اختیارایشان...و به هر حال، از برکت آن جلد تفسیر مجمع البیان، ما زیارتی هم مشرف شدیم!

تصویر زیر، حضرت آیت الله بهشتی را در نخستین تشرف ایشان به زیارت بیت الله الحرام در سال 1352 شمسی نشان می دهد.

     از دهۀ 1360 به این سو،حضرت آیت الله بهشتی به دلیل علاقۀ وافر به مباحث قرآنی و تفسیر قرآن ، سلسله مباحثی در موضوعات قرآنی نیز می نگارند و آن ها را در قالب کتاب هایی با عناوینی مانند: « انسان در قرآن» ،  « مستضعف در قرآن»،  « حکومت در قرآن»، « عیسی در قرآن» ، و « منشور عفاف یا تفسیر سورۀ نور» به چاپ می رسانند.