پس از آن که از  رسالۀ دکتری دفاع شد، من مایل بودم که با یک مرکز دانشگاهی همکاری داشته باشم. دانشکدۀ الهیات دانشگاه مشهد از طریق روزنامه ها اعلام کردند که ما احتیاج به یک استاد داریم در رشتۀ فلسفه؛ کسی که از رسالــــــــۀ دکتری اش دفاع کرده باشد. خوب، موقعیتی بود و من هم اعلام آمادگی و ثبت نام کردم و تاریخ معینی هم اعلام شـــده بود. رفتم مشهد در دانشکدۀ الهیات مشهد در آن امتحان شرکت کردم و مدیر گروه فلسفه هم  آقا سید جلال آشتیانـــی و پی گیر قضیه هم برای استاد، ایشان بود و اصلا نظر ایشان مدخلیت داشت در انتخاب آن فردی که می خواهد وارد شود. جلسۀ امتحان برگزار شد؛ امتحان هم به صورت شفاهی و کتبی بود. من خیلی از امتحان راضی بودم ...یکی دو مـــاه گذشت. آقای آشتیانی ، اولین بار بود که با من برخورد کرد و وضعیت مرا دید و شناخت. بعد یک  نامۀ بسیار زیبایی بــا خط زیبای خودش برای من نوشت که شما مورد احتیاج ما هستید و هر چه زودتر باید منتقل شوید به مشهـــــــــد و در دانشکدۀ الهیات مشغول تدریس بشوید و در حوزۀ مشهد هم می توانید تدریس یا تحصیل کنید. این هم سال 1356 بود. من هم در جواب ایشان نوشتم که نامۀ شما رسید و از شما تشکر می کنم؛ آن زمان که آمدم امتحان دادم علاقه داشتــــم که بیایم مشهد و مشغول کار بشوم. ولی الآن دیگر منصرف شدم، مقایسه کردم بین قم و مشهد، و به نظرم آمد که قــــم  برای من از این نظر که بتوانم کار و تدریس و تحقیق کنم بهتر است. و به این ترتیب، باز هم از رفتن از قم منصرف شدم.

منبع: مصاحبه حضرت آیت الله بهشتی با رادیو فرهنگ، سال 1382